Stijf dakvlak
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een stijf dakvlak is een dakconstructie die voldoende weerstand biedt tegen horizontale krachten, zoals wind, om de stabiliteit van het gebouw te waarborgen.
Omschrijving
Stijfheid in een bouwkundige constructie, inclusief een dakvlak, is essentieel voor de stabiliteit en weerstand tegen belastingen zoals wind en sneeuw. Een stijf dakvlak kan horizontale krachten, evenwijdig aan het dakvlak, afvoeren naar andere dragende elementen, zoals muren of stabiliteitsverbanden. Dit wordt bereikt door de constructie 'monoliet' uit te voeren of door toepassing van windverbanden. Een te strakke constructie is echter niet wenselijk, omdat deze niet meegeeft bij wisselende belastingen en kan leiden tot scheurvorming.
Stabiliteitsverbanden
Windverbanden, ook wel stabiliteitsverbanden of kruisverbanden genoemd, worden in het dakvlak en de wanden toegepast om de constructie stijf te maken. Ze voeren windbelasting, spatkrachten en dwarskrachten af naar de fundering. Dit kan worden gerealiseerd met bijvoorbeeld hoeklijnen of staalkabels in kruisvorm. Een andere manier om horizontale stabiliteit te verkrijgen is schijfwerking, waarbij vloeren en daken functioneren als horizontale balken die krachten overbrengen naar verstijvingselementen.
Onderdak en stijfheid
Bij hellende daken kan het onderdak, een plaat of folie op de spanten of kepers, bijdragen aan de bescherming tegen regen en wind. Dit onderdak kan stijf, halfstijf of soepel zijn. Prefab isolerende dakelementen zijn vaak al voorzien van een onderdak. Bij sommige typen dakelementen, zoals met EPS of PIR isolatie, draagt de verlijming aan de beplating bij aan de sterkte en stijfheid.
Vergelijkbare termen
Dakconstructie
Gebruikte bronnen: